صنعت ضایعات فلزات طیف گسترده ای از فلزات را در بر می گیرد. فلزات بازیافت شده بیشتر، ضایعات فولاد، آهن، سرب، آلومینیوم، مس، فولاد ضد زنگ و روی هستند.
فلزات دو دسته اصلی دارند: آهنی و غیر آهنی.
فلزات حاوی آهن به عنوان آهنی شناخته می شوند و فلزات فاقد آهن غیر آهنی هستند.
فلزات غیر آهنی رایج عبارتند از مس، برنج، آلومینیوم، روی، منیزیم، قلع، نیکل و سرب.
فلزات غیر آهنی همچنین شامل فلزات گرانبها و عجیب و غریب نیز می باشند که عبارتند از فلزات با ارزش بازاری بالا به هر شکل مانند فلزات طلا، نقره و گروه پلاتین.
فلزات عجیب و غریب حاوی عناصر کمیاب مانند کبالت، جیوه، تیتانیوم، تنگستن، آرسنیک، بریلیم، بیسموت، سریم، کادمیوم، نیوبیم، ایندیوم، گالیوم، ژرمانیوم، لیتیوم، سلنیوم، تانتالیم، تلوریم، وانادیوم و زیرکونیوم هستند.
بعضی از انواع فلزات رادیواکتیو هستند. اینها ممکن است “به طور طبیعی رخ دهند” یا در اثر واکنشهای هسته ای شکل بگیرند. فلزاتی که در معرض منابع رادیواکتیو قرار گرفته اند نیز ممکن است در محیط هایی مانند محیط پزشکی ، آزمایشگاه های تحقیقاتی و نیروگاه های هسته ای رادیواکتیو شوند.
برای اطمینان از ایمنی ، باید در هنگام بازیافت هر نوع ضایعات ، دستورالعملهای ایمنی رعایت شود.
بازیافت فلزات آهنی
فلزات آهنی می توانند بازیافت شوند که فولاد یکی از قابل بازیافت ترین مواد در جهان است. فلزات آهنی حاوی درصد قابل توجهی آهن هستند که با افزودن کربن و سایر مواد، فولاد ایجاد می شود.
نماد جهانی برای فولاد قابل بازیافت (نماد CEN برای فولاد قابل بازیافت)
ظروف استیل ، قوطی ها ، اتومبیل ها ، لوازم خانگی و مصالح ساختمانی بیشترین وزن مواد بازیافتی را دارند. به عنوان مثال در سال ۲۰۰۸، بیش از ۹۷٪ از فولاد ساختاری و ۱۰۶٪ از ماشین ها بازیافت شدند.
یک وسیله معمول حدود ۷۵٪ وزن فولاد دارد و خودروها حدود ۶۵٪ فولاد و آهن هستند.
صنعت فولاد بیش از ۱۵۰ سال است که فعالانه عمل بازیافت را انجام می دهد، بخش عمده ای از این امر از نظر اقتصادی برای این صنعت سودمند است. بازیافت فولاد نسبت به استخراج سنگ آهن و دستکاری آن از طریق فرایند تولید و تشکیل فولاد جدید ارزان تر است.
فولاد در طی فرآیند بازیافت هیچ یک از خصوصیات فیزیکی ذاتی خود را از دست نمی دهد و در مقایسه با تصفیه از سنگ آهن، نیازهای انرژی و مواد را به شدت کاهش می دهد. انرژی صرفه جویی شده در اثر بازیافت، مصرف انرژی سالانه این صنعت را حدود ۷۵٪ کاهش می دهد، که برای تأمین انرژی هجده میلیون خانه برای یک سال کافی است. طبق گزارش سهام بین المللی فلزات در انجمن بین المللی منابع، سرانه فولاد مورد استفاده در استرالیا، کانادا، اتحادیه اروپا، نروژ، سوئیس، ژاپن، نیوزیلند و ایالات متحده به طور کلی ۷،۰۸۵ کیلوگرم است ( حدود ۸۶۰ میلیون نفر در سال ۲۰۰۵).
درتولید فولاد از ۲۵-۳۵٪ فولاد بازیافتی برای ساخت فولاد جدید استفاده می شود. فولاد BOS معمولاً حاوی غلظت کمتری از عناصر باقیمانده مانند مس، نیکل و مولیبدن است و بنابراین از فولاد کوره قوس الکتریکی (EAF) که قابل انعطاف می باشد، اغلب برای ساخت گلگیرهای اتومبیل، قوطی های حلبی، طبل های صنعتی یا هر محصول استفاده می شود که با درجه بالایی از کار سرد در ساخت فولاد EAF تقریباً ۱۰۰٪ از فولاد بازیافتی استفاده می شود.
این فولاد حاوی غلظت بیشتری از عناصر باقیمانده است که با استفاده از اکسیژن و آهک قابل حذف نیست. برای ساخت تیرهای ساختاری، صفحات، میله تقویت کننده و سایرمحصولات که به سرما کاری کمی نیاز دارند، استفاده می شود.
انواع قراضه های مورد استفاده در فولاد سازی
فولاد ذوب سنگین : ضایعات فولادی صنعتی یا تجاری بیش از ۶ میلی متر، مانند صفحات، تیرها، ستون ها، کانال ها. همچنین ممکن است شامل ماشین آلات قراضه یا ادوات یا مهرهای فلزی خاصی نیز باشد.
بدنه ماشین های قدیمی : وسایل نقلیه با فضای داخلی و یا بدون چرخ اصلی آنها.
چدن : وان های چدنی، ماشین آلات، لوله ها و بلوک های موتور.
پرس فولاد : قراضه خانگی تا تقریباً ضخامت ۶ میلی متر. برای مثال “کالاهای سفید” (یخچال ، ماشین لباسشویی و غیره)، آهن بام، بخاری آب، مخازن آب و برش ورق فلز.
میله های تقویت کننده یا مش : در صنعت ساخت و ساز در سازه های بتونی استفاده می شود.
چرخش : بقایای حفاری یا شکل دادن به فولادها. همچنین به عنوان “borings” یا “swarf” شناخته می شود.
فولاد منگنز : فولاد غیر مغناطیسی، سخت شده مورد استفاده در صنایع معدنی، یکسرهای سیمان، سنگ شکن ها و سایر محیط های دارای تأثیر زیاد و ساینده.
ریل : مسیرهای ریلی یا تراموا.
